Tarih: 27 Temmuz 2023 / Saat 06:08 (Saatim beni yanıltmıyorsa.)
Sevgili Günlük,
Bugün hayatımın en korkunç anlarından birini yaşadım. Aylaklarla mücadele ederken bir de bu !? Ada Amerika olarak bilinen güvenli bölgede, piramit kafa adı verilen mutasyona uğramış bir canlının saldırısına maruz kaldım. Sahilden yeni ayrılmışken arkamızdan böyle bir şeyin geldiğini ve Elizabeth’i tek eliyle metrelerce ileri savuruşuna şait oldum. Eğer baltasını savururken kendimi yere atmasam bana neler olacağını tahmin bile edemiyorum. Balta mı ? Bir dakika aylakların bunları yapabiliyor olması bir tek bana mı saçma geliyor ? Sol koluma aldığım balta darbesiyle yaralandım ve bu saldırı, fiziksel acının ötesinde beni derinden etkiledi. Çünkü gördüğüm şey çok garipti ölüme çok yakın fakat ondan kurtulabilmiş bir şey tarafından saldırıya uğradık.
Zihnim hala bu korkunç olayın şokunu yaşıyor. Gördüğüm kabus dolu manzaralar, gözlerimin önünden gitmiyor. İnsanların çığlıkları ve çaresiz yapmaya çalıştıkları. Ada Amerika’da kendimizi güvende hissetmeye çalışırken, bu tür bir saldırının gerçekleşmesi psikolojik olarak beni zorladı. Kendimi güvende hissetmek ve normal bir hayat yaşamak artık mümkün değil gibi geliyor.
Saldırıdan sonra, panik ve korku içindeydim. Hayatta kalma mücadelemiz artık daha da zorlu hale geldi buna eminim. Sol kolumdaki yara bana bunu sonsuza kadar hatırlatacak ve her an tetikte olmam gerektiğini öğretecek. Ne zor yoldan öğrenilmiş bir ders oldu bu. Aylaklarla olan mücadelede dikkatsizlik, hayatımızı tehlikeye atabilir. Fakat mutasyona uğramış bu canlılar(Emin değilim!) ile mücadele edilebilir mi ? Buraya gelmekte iyi mi yaptık ? Bunca soru işareti varken nasıl devam edebilirim ?
Ayrıca, Vasilisa’ya karşı olan endişem arttı. Onunla birlikte olmak beni güçlü hissettirse de, onun da bu tehlikeli dünyada zarar görmesinden korkuyorum. Onu ve değer verdiğim diğer insanları kaybetmek düşüncesi , gece uykularımı kaçırıyor. Bu yaşadıklarım, beni sürekli tedirgin kılıyor. Geleceğe dair endişeler ve bu aylak salgınının ne zaman biteceğine dair belirsizlik ki bundan çok zaman önce acı biçimde vazgeçmiştim , içimde büyüyen bir karanlıkla doluyor. Artık günlük hayatın basit zevklerini dahi tatmak zorlaşıyor.
Psikolojik olarak sarsılmış durumdayım ve bu durum, hayatta kalma mücadelemi daha da zorlaştırıyor. Ancak diğerlerinin desteğiyle ayakta kalmaya çalışacağım. UMUT beni bu zor zamanlarda güçlendiren ve motive eden bir ışık gibi parlıyor.
Hayatta kalmak için elimden geleni yapacağım, ancak bu yaşadığım olaylar beni derinden etkilemiş durumda. Bu günlüğü tutmak, hissettiklerimi ifade etmek ve belki de bir şekilde ruhumu hafifletmek için önemli bir terapi yöntemi olacak.
Umarım gelecekte daha güvenli bir yer bulabiliriz ve bu korkunç aylak salgını sona erer.?
Ancak şu an için, içimdeki karanlık ve endişeyle mücadele etmeye devam edeceğim.
Sevgi ve umutla,
Bobby James Garfield